Als je opgroeide met het kijken naar Inuyasha , is dit GBA -spel eigenlijk nostalgie in cartridge -vorm. Je begint rond te dwalen door dit griezelige bos - zame vibes als de show, met die griezelige bomen en de vallen van Naraku die overal op de loer liggen. De pixelkunst nagelt eigenlijk de stijl van de anime, die me in eerste instantie verraste. Zoals, de sprite van Kagome heeft op de een of andere manier nog steeds haar kenmerkende verblinding als ze tegen Inuyasha schreeuwt.

Combat is een mix van knop-stopping en lichte strategie-je hebt Inuyasha's Tessaiga Swings, Miroku's windtunnel (risicovol maar bevredigend), en Sango's Hiraikotsu gooit. Sommige vijanden nemen gewoon schade op, tenzij je de tijd goed tegenkomt, waardoor gevechten niet hersenloos voelen. Het bos zelf zit vol met kleine puzzels en verborgen paden, hoewel ik veel te lang in één gedeelte vast kwam te zitten omdat ik een nauwelijks zichtbare breekbare muur miste.

Het is niet perfect - de dialoog zit allemaal in het Japans, dus tenzij je het begrijpt of de anime -plot onthoudt, kunnen sommige scènes je raden. Maar slingeren je rond Inuyasha's zwaard en hoor je die vertrouwde GBA-tijdperk chiptune-versie van het themalied? Helemaal de moeite waard voor fans.