Oké, dus dit is de GBA -poort van de originele Nes Zelda - degene die het allemaal begon. Je kent de oefening: pak je zwaard, dwaal in grotten en word verwoest door octoroks totdat je het ritme van gevechten ontdekt. De overworld voelt enorm aan wanneer je voor het eerst begint, vooral omdat het spel je gewoon in de handgreep van nul laat vallen. Veel succes met het vinden van die eerste kerker zonder elke struik te verbranden.

De kerkers zijn deze perfecte kleine doolhoven van geheimen en schakelaars, en de muziek? Nog steeds iconisch. Ja, de graphics zijn basis volgens de normen van vandaag, maar er is iets bevredigend aan het ontdekken van verborgen kamers of uiteindelijk de boog krijgen nadat ze genoeg roepies samenschrapen. Verwacht gewoon geen waypoints of questmarkeringen-dit is pure, old-school "uitzoeken of sterven proberen" energie.

Als je alleen de nieuwere Zeldas hebt gespeeld, is het wild om te zien hoeveel van het DNA van de serie er al was in 1986. Je zult vóór de eerste kerker houden van de vrijheid of woede-quit. Nee tussenin.