Driver: Jij bent de wielman op game boy -kleur is veel intenser dan je zou verwachten van een kleine cartridge. Je begint als deze uitje die een baan aanneemt-sommige missies hebben je agenten ontweken, anderen zijn rechte sloop Derbies waar je rivaliserende auto's versnelt voordat ze je verwoesten. Het top-down-uitzicht is even wennen, maar als je dat eenmaal door het verkeer op volle snelheid door het verkeer weven, voelt verrassend goed aan.

Wat ik leuk vind, is hoe straffen het is - een bocht op en je bent meteen omringd door politieauto's, en de AI laat niet op. De pixelateerde stad voelt eigenlijk levend met verkeerspatronen die je kunt leren (of exploiteren). Het heeft die klassieke "One More Try" -ergie wanneer je een missie in seconden faalt. Verwacht gewoon niet dezelfde open-wereld vrijheid als de consoleversies-dit gaat allemaal over strakke chaos in arcade-stijl.

Als je een zwak hebt voor retro -rijspellen die je hand niet vasthouden, is dit geweldig. De soundtrack's in principe gewoon alleen motorgeluid en sirenes, maar op de een of andere manier werkt het.