Digimon 2 op Game Boy Color is eigenlijk het vervolg dat verdubbelt op alles wat de eerste raar verslavend maakte. Je begint met het kiezen van je rookie Digimon-ik ging altijd met Agumon omdat, nou ja, vuurspreiding dinosaurus-en dan is het deze rare mix van het opvoeden van een huisdier en het slijpen van RPG-gevechten. De Pixel Art houdt nog steeds stand, vooral wanneer je Digimon eindelijk digivolt na wat voor altijd aanvoelt.

Het heeft die klassieke Digimon-sfeer waar je constant training, voedt en schold (ja, echt) in balans bent om te voorkomen dat ze een verknoeiende Blob-monster worden. De gevechten zijn eenvoudig maar bevredigend, vooral wanneer je eindelijk die overmeesteerde mega -vorm ontgrendelt. En ja, het is janky op die manier van late jaren 90-verwachten veel willekeurige ontmoetingen en cryptische evolutievereisten.

Als je het origineel speelde, is dit meer van dat, alleen met een paar extra digimon en iets minder verwarrende menu's. Maar toch vreemd charmant.