DDR GB2 is die rare kleine game -jongenskleurversie waar je knoppen op een pad tikt in plaats van op een pad te stampen - wat klinkt als een downgrade, maar eerlijk gezegd? Het is op zijn eigen manier nogal charmant. Je hebt dezelfde J-pop- en techno-tracks van de arcade, alleen pixelated en Tinny als de hel. De timing voelt losser aan dan de arcade -versie, maar dat maakt het raar vergevingsgezind als je in een bus speelt of zoiets.

Er is deze ene modus waarin je personage daadwerkelijk is, zoals een RPG, die bizar maar raar verslavend is. En ja, je let je op dat kleine GBC -scherm en probeert de pijlen te volgen, maar na een paar nummers kom je in het ritme ervan. Absoluut niet de echte DDR -ervaring, maar een leuke nieuwigheid als je van retro -eigenaardigheden houdt.