Oh man, Daikaijuu Monogatari - Poyon No Dungeon Room is een van die rare kleine game boy -color edelstenen die nooit buiten Japan zijn gekomen. Je speelt als deze kleine Kaiju-uitziende kerel die willekeurig gegenereerde kerkerkamers verkent, muren kapot maakt en een schat verzamelt. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen - je hebt deze rare graafbeweging die in het begin ongemakkelijk aanvoelt maar bevredigend wordt als je de timing komt.

Wat cool is, is hoe de kerker elke keer dat je een nieuwe kamer betreedt, verschuift, dus je bent nooit helemaal zeker of je genezende items, vallen of een van die vervelende vijanden die diagonaal projectielen schieten, vindt. De dikke pixelkunst heeft die klassieke GBC -charme, met felle kleuren en deze hilarische kleine monster sprites. Het is eenvoudig maar vreemd verslavend als je eenmaal in het ritme van graven en ontwijken in het ritme komt.

Absoluut een voor fans van eigenzinnige Retro Dungeon Crawlers - verwacht gewoon geen diep verhaal of zoiets.