Crash van de Titans op GBA is in feite Crash Bandicoot op steroïden. Je krijgt nog steeds de gebruikelijke platformchaos-het stinken van kratten, ronddraaien in vijanden-maar nu kan crashen in het gevecht letterlijk slechteriken kapen en ze in wapens veranderen. De eerste keer dat ik een mutante kip zag, dacht ik "nee", maar blijkt er een te rijden, laat je door barrières pikken alsof ze van papier zijn gemaakt.

De bedieningselementen voelen een beetje krap aan op de kleine GBA -knoppen, maar als je eenmaal onder de knie hebt van vijanden (vooral de houtzagende titanen), is het stom bevredigend. Cortex's Goons zien het nooit aankomen wanneer je plotseling hun eigen tank-monster tegen hen bestuurt. En ja, de grafische afbeeldingen knallen veel moeilijker dan je zou verwachten van deze kleine cartridge-die jungle-niveaus zien er bijna consolekwaliteit uit.

Het is niet het diepste spel, maar het doorbreken van niveaus als een parade van gestolen monsters wordt nooit oud. Verwacht gewoon niet de precisie van de PS1 -klassiekers.