Crash Bandicoot 2: N-Tranced op GBA is in feite klassieke crash in je zak-genamde goofy energie, dezelfde belachelijke spin-aanvallen, net gekrompen voor het kleine scherm. Je begint te stuiteren op kratten (uiteraard) en ontwijkt die rare hagedisjongens, maar vrij snel glijden je naar beneden en wordt je achtervolgd door keien zoals de goede oude tijd.

De bedieningselementen voelen verrassend solide aan voor een handheld -poort - geen ongemakkelijke sprongen of rare hitboxen. En ja, de afbeeldingen zijn duidelijk eenvoudiger dan de PS1 -games, maar ze hebben de cartoonachtige sfeer genageld. Sommige van de latere niveaus worden echter brutaal, vooral als je alle edelstenen probeert te pakken zonder te sterven. Dat ene ijsgrotspodium achtervolgt me nog steeds.

Als je eerder een crashgame hebt gespeeld, weet je precies wat je hier krijgt: gekke personages, veel te veel kratten om te breken, en die rare mix van plezier en frustratie als je een sprong voor de tiende keer mist. Het is een solide klein platformer dat dingen niet te veel ingewikkeld heeft.