Herinner je je die old-school virtuele huisdierenspellen waar je moest voeden, spelen en opruimen na een pixelateerde kleine critter? Catz is precies dat, maar met katten - omdat wie niet zou willen dat een kleine digitale kat uw commando's negeert en virtueel meubels omverwerpen?

Je begint met het kiezen van je kitten (ik ging altijd voor de calico - geen spijt) en het iets belachelijks te noemen. Dan is het eigenlijk een cyclus van het houden, vermaakt en niet te chagrijnig. De Sprites zijn verrassend expressief voor een game boy-kleurenspel-je weet wanneer je kat geïrriteerd is omdat het gewoon meteen de rug toekeert.

Het is eenvoudig, nogal janky op die nostalgische manier, en vreemd bevredigend wanneer je kat eindelijk besluit te stoppen met een snotaap te zijn en naar je te spinnen. Absoluut een van die spellen die je 20 minuten speelt en kom dan terug naar drie uur later omdat je je schuldig voelt over het verlaten van je pixelpet.