Oké, dus Austin Powers: Oh gedragen op Game Boy Color is precies wat je zou verwachten-redelijk, campy en vol vreselijke one-liners (op de beste manier). Je begint in een shagadelisch Londen, ontwijkt handlangers en verzamelt Mojo zoals het 1969. De bedieningselementen zijn een beetje stijf, maar eerlijk gezegd draagt dat soort van de charme - zoals Austin zelf na te veel martini's.

De niveaus zijn kort en dom, met willekeurige mini-games erin gegooid (het ene moment danst je om lasers te vermijden, de volgende keer dat je in een cartoonachtige jaguar rijdt). De soundtrack is verrassend pakkend, maar na een uur zul je "Soul Bossa Nova" neuriën tegen je wil. Het is niet diep, maar als je van de films houdt, is het een domme fun nostalgia-reis. Verwacht gewoon geen meesterwerk - verwacht de onderzeeërbasis van Dr. Evil weergegeven in vier kleuren.

Eerlijk gezegd? De moeite waard om de kleine spreker van de Game Boy te horen proberen te zeggen: "Ja, schat!"