Atomic Betty op de GBA is een van die platformers uit het begin van de jaren 2000 die op de een of andere manier de energie van de cartoon nagelt - Betty heeft haar jetpack, haar sass en een hele sterrenstelsel van rare schurken om door te schieten. Het eerste niveau gooit je er recht in: het ontwijken van asteroïden, het zappen van buitenaardse goons en het redden van gijzelaars die op de een of andere manier altijd op de slechtste plekken terechtkomen. De sprites zijn dik en kleurrijk, precies hoe je een GBA -aanpassing zou willen eromzien.

Het is ook niet alleen nostalgie -aas. De bedieningselementen zijn krap en sommige van die latere niveaus worden verrassend betekent met het platform - ik herinner me een ijsplaneetgedeelte dat me veel te veel pogingen kostte. Als je opgroeide met de show, zul je alle kleine referenties zien, maar zelfs als je dat niet deed, is het een solide ruimtevaartravotten met precies de juiste hoeveelheid chaos. Betty's blaster -upgrades maken het opnieuw spelen van eerdere fasen vreemd bevredigend.

Ook die soundtrack? Pure elektro-cheese uit het begin van de jaren 2000, en ik bedoel dat als een compliment. Het is het soort spel dat je speelt opgerold op een roadtrip, doen alsof je GBA's gloed een ruimteschipdashboard is.