NBA Live '96 در Sega Genesis بازی بسکتبال من در روز بود-پیش از گرافیک فانتزی و انیمیشن های متحرک متحرک. بازیکنان پیکسلی به نوعی هنوز هم تند و تیز داشتند ، به خصوص وقتی که با شخصی مانند Shaq یا Scottie Pippen یک غرق مسخره را بیرون کشیدید.

کنترل ها ساده هستند - دور ، شلیک ، توربو - اما یک ریتم عجیب و غریب رضایت بخش برای گیم پلی وجود دارد. در ابتدا چند سه امتیاز را از دست خواهید داد (وحشیانه کنتور شلیک) ، اما هنگامی که آن را آویزان کردید ، ناخن زدن به یک فادائی آخر ثانیه ای احساس بهتری نسبت به یک بازی 16 بیتی دارد.

حالت فصل جایی که من بیشتر وقت خود را صرف کردم ، صف های ترفند و وانمود کردن پیدایش من می تواند درام واقعی NBA را شبیه سازی کند. این تفسیر به طرز خنده دار تکراری است ، اما با شنیدن "او در آتش است!" بعد از سطل سوم خود در یک ردیف هرگز پیر نمی شود.

اگر در بازی های ورزشی یکپارچهسازی با سیستمعامل قرار دارید ، این یکی بهتر از بیشتر دوره از دوره است. فقط انتظار مکانیک مدرن را نداشته باشید - این دلتنگی بسکتبال بی بسکتبال خالص و پرشور است.