مرد ، کنسرت کن گریفای جونیور در Game Boy Color هنوز هم نگه داشته است. شما آن را بوت می کنید ، تیم خود را انتخاب می کنید - من همیشه با Mariners می رفتم ، بدیهی است - و در عرض چند ثانیه برای نرده ها می چرخید. مکانیک Pitching ساده اما رضایت بخش است: زمان آن را به درستی ، و آن "ترک" کمی از خفاش توپ را به پرواز می فرستد. سرقت پایه ها هنگام بیرون کشیدن احساس خطرناک اما بسیار خوب است.

لیست ها با افسانه های اواخر دهه 90 بسته بندی شده اند ، و هنر پیکسل به نوعی باعث می شود نوسان گریف حتی در آن صفحه کوچک صاف به نظر برسد. فیلدینگ عادت می کند که به آنها عادت کند - آن صید غواصی یا کلاچ است یا کاملاً سوت زده است - اما وقتی میخ می زنید؟ سروتونین خالص. این یکی از آن بازی هایی است که در ساعت 1 صبح به خود می گویید "فقط یک بار دیگر".

هنوز بهترین بازی بیس بال قابل حمل از آن دوره ، بدون مسابقه نیست.