ماموریت نهایی (ژاپن) یکی از آن تیراندازان NES است که احساس می کند می خواهد کنترا باشد اما در نهایت کارهای عجیب و غریب خود را انجام می دهد. شما با این شخص کوچک در یک کت و شلوار مکانیکی شروع می کنید و از طریق سطح پیمایش جانبی بسته بندی شده با دشمنانی که تازه می آیند ، منفجر می شوید. کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا به آن عادت کند - پرش شما احساس شناور می کند ، و گاهی اوقات شما قسم می خورید که باید ضربه می زد اما این کار را نمی کرد.

جالب اینجاست که چگونه مراحل قدم زدن را مخلوط می کند. یک دقیقه که در حال سکونت روی چاله ها هستید ، بعدی که هنگام گول زدن گلوله ها به قطار متحرک چسبیده اید. موسیقی به آن انرژی کلاسیک NES رسیده است ، همه خونریزی ها و شکوفه هایی که به نوعی باعث می شوند برای دهمین بار دیگر ناامید کننده باشند. این صاف ترین تیرانداز در آنجا نیست ، اما چیزی عجیب و غریب رضایت بخش است که سرانجام پس از چند بار تلاش ، یک بخش سخت را میخکوب می کند.

اگر در بازی های یکپارچهسازی با سیستمعامل قرار دارید که دست خود را نگه نمی دارند ، این یک نگاه ارزش دارد - فقط انتظار ندارید که این کار به راحتی انجام شود.