Genesis'teki YS III, ilk iki oyundan garip küçük bir ayrılıştır-orijinallerin yukarıdan aşağıya hack ve eğiminin yerine, aniden bir yan kaydırma platformu gibi atlıyorsunuz. Adol nihayet doğrudan kontrol ettiğiniz bir kılıç salınımı alır, bu da vuruş yaptığınızda harika hissettirir, ancak çarpışma tespiti biraz pürüzlü olabilir. Müzik hala katil, klasik falcom synth-rock.

Diğer YS oyunlarından daha kısadır ve zorluk bazı noktalarda zorluk çeker (size bakarak, son patron). Yine de, pürüzlü kenarları hakkında büyüleyici bir şey var - bir RPG serisinin platform botlarını ilk kez denemesini ve bazen kendi üzerine açıldığını izlemek gibi. 90'ların aksiyon-RPG deneylerine giriyorsanız oynamaya değer.