SNES'teki Solucanlar, ilk başta basit görünen oyunlardan biridir - sadece küçük solucanlar bombaları birbirine lob lobbing - ama o zaman orada ne kadar kaosun paketlendiğini anlıyorsunuz. Bir takım seçersiniz (her zaman varsayılan aptal isimlerle gittim), sırayla solucanınızı hareket ettirin ve diğerlerini haritadan patlatmaya çalışın. Silahlar saçma: Bazokalar, muz bombaları, hatta bazı Monty Python şakası gibi sayılan kutsal bir el bombası bile.

Onu eğlenceli kılan şey, ne kadar öngörülemez olduğudur. Yanlış bir hareket ve solucanınız suya vurulur veya kendi yanlış yerleştirilmiş dinamitleri tarafından üflenir. Arazi patlamalar altında parçalanıyor, bu yüzden bir maçın sonunda, tüm harita İsviçre peyniri gibi görünüyor. Göründüğünden çok daha stratejik, özellikle dört oyuncunun nişan alması çok uzun sürdüğü konusunda birbirlerine bağırıyor.

Hala 90'lardan en iyi kanepe çok oyunculu oyunlardan biri olarak duruyor.