Dostum, Sega Master sistemindeki Wonder Boy, sadece sizinle yapışan oyunlardan biri. Orman ve mağaralardan geçen, yılanlardan kaçan ve eksen atan bir frensotta bu küçük ahbap olarak başlıyorsunuz - çünkü evet, bir nedenden dolayı şimdi eksen atıyor. Kontroller basit ama sıkı ve bu tıknaz piksel grafikleri hala renkle patlıyor.

Birinci seviye tüm güneş ışığı ve meyve toplama, ama çok rahat olmayın. İkinci aşamada, şelalelerde paten yapıyorsunuz ve örümcekler tarafından pusuya düşürülüyorsunuz ve aniden bu oyunun uğraşmadığını fark ediyorsunuz. Müzik o klasik Sega cıvıltısı da var - günlerce kafanızda dönecek şekilde Catchy.

O eski okul "tek bir hayat, kurtarmaz" vahşeti var, ama en iyi şekilde. Çok öleceksiniz, ama her koşu seviyelerin ritmini öğreniyormuş gibi hissediyor. Ve o son patron? Bunca yıldan sonra hala popoda bir acı. Saf Arcade dönemi büyüsü.