Sega Genesis'teki Urban Strike, başladığınız ikinci sıradan bir aksiyon kahramanı gibi hissettiren oyunlardan biridir. Ağır silahlı bir helikoptere giriyorsunuz - elbette yapıyorsunuz - ve aniden şehir sokaklarında vızıldıyorsunuz, füzeler ve silah ateşi her yönden gelirken gökdelenlerden kaçıyorsunuz.

Görevler basit başlar - birkaç düşman üssü, kurtarma rehineleri - ama işler hızla yükselir. Bir dakika, keskin nişancıların bir çatı katı üzerinde duruyorsunuz, bir sonraki şehir merkezindeki trafiğe bir reklam panosuna çarpmamaya çalışıyorsunuz. Kontroller alışmak için bir saniye sürer (bu atalet şaka değildir), ancak bir kez yaptıktan sonra, binalar arasındaki sıkı manevraları çekmek gülünç bir şekilde tatmin edici hisseder.

Sevdiğim şey, ne kadar kaotik olduğu. Düşman cipleri sizi sürer, tanklar sokaklardan patlar ve bazen sadece "vidalayın" demeniz ve tüm roketlerinizi bir kerede boşaltmanız gerekir. Piksel patlamaları da şaşırtıcı bir şekilde devam ediyor. Sadece çok tetiklemeyin mutlu olmayın-cephane ortasında koşmak gerçek bir "oh hayır" anıdır.

Oyunların sizi 10 saatlik bir öğretici olmadan doğrudan aksiyona attığı günleri kaçırırsanız, bu bir patlama.