SNES'teki Ultima VII, zamanının önünde hisseden RPG'lerden biridir-sadece Britannia'yı dolaşmaya başlıyorsunuz, ancak çok geçmeden, bazı ciddi tuhaf kült şeylerde diz derinsiniz. Guardian'ın her yerde ortaya çıkan ürpertici kırmızı yüzü hala bana ürperiyor.

Sevdiğim şey, dünyanın ne kadar canlı hissettiği. Hemen hemen her şeyi alabilir, herkesle konuşabilirsiniz ve gündüz gece döngüsü aslında önemlidir-kapanışlar, insanlar eve gider. İlk oynadığımda, sadece fırınlardan ekmek çalmak ve NPC'lerin tepki vermesini izlemek için saatlerce dikkatim dağıldım. Klasik Ultima Tuhaflık.

Savaş modern standartlara göre biraz tıknaz, ancak yazı ve saf özgürlük bunu telafi ediyor. Sadece SNES sürümünün PC orijinali kadar derin olmasını beklemeyin - 90'ların en iyi RPG'lerinden birini deneyimlemek için sağlam bir yol.