Dostum, oyuncak hikaye 2 Game Boy Color beni geri götürüyor. Buzz olarak başlıyorsunuz, Andy'nin odasında o klasik tıknaz GBC renk paleti - her yerde blues ve sarı. Kontroller lisanslı bir oyun için şaşırtıcı derecede sıkı hissediyor, ancak daha sonraki platformların bazıları oyuncak arabalar ve kitap yığınları arasında zıplarken zorlaşıyor.

Havalı olan, oyunu nasıl karıştırdıklarıdır. Bir dakika standart atlamalar yapıyorsunuz, bir sonraki Buzz'ın lazeri ile bir atıcı bölümünde veya kapıların kilidini açmak için küçük bulmacalar çözüyorsunuz. AL'nin oyuncak ahır seviyeleri gerçekten parladığı yerdir - bu küçük ekranda bile, odunsu aslında gergin hissettiği için bu gıcırtılı döşeme tahtalarını geçer.

Evet, kesinlikle çocuklara yönelik, ancak bu karakterlerle büyüdüğünüzde eğlenceli tutmak için yeterli zorluk (ve nostalji) var. Sadece uygun bir Mario oyunu gibi durmasını beklemeyin - bu, bazı yasal oyuncak hikayesi cazibesine sahip sağlam bir lisanslı platform.