Snes'teki Super Getto World, bir şekilde sizinle yapışan garip, janky platformculardan biri. Fark ettiğiniz ilk şey sanattır - birisi doygunluğu çok yükseltmiş gibi, daha parlak, neredeyse cafcaflı renkler. Ama işe yarıyor. Garip küçük düşmanları zıplatıyorsunuz, mantıklı bir anlam ifade etmeyen güçlendirmeleri kapıyorsunuz (bir beyzbol şapkası neden iki katına atmanıza izin veriyor?) Ve kazara gizli alanlara tökezliyorsunuz.

En pürüzsüz oyun değil - bazıları atlamalar biraz uzakta hissediyor ve kontrollerin alışması bir dakika sürüyor - ama bu cazibenin bir parçası. Arka plan müziğinin sadece tekrar tekrar ilmekli bir bas hattı olduğu ve dürüst olmak gerekirse bu bir seviye var mı? Tokat. Eğer garip bir şey umuduyla rastgele SNES kartuşları kiraladıysanız, bu vibe çivi.

Yalan söylemeyeceğim, kenarların etrafında kaba, ama bu yüzden ona geri dönmeye devam ediyorum.