Tamam, SNES'deki Revolution X temelde birisi bir aerosmith konseri, hafif bir silah atıcısı ve distopik bir gelecek alırsa ne olur, sonra hepsini bir karıştırıcıya atar. Steven Tyler'ın sesi size arka plandan bağırırken, bir konserde (tabii ki yaparsınız) patlamaya başlıyorsunuz (elbette yaparsınız). Her şey ateş rüyası gibi geliyor, ama en iyi şekilde.

Kontroller alışmak için bir saniye sürüyor-bu nadir SNES çevre birimlerinden birine sahip olmadığınız sürece hafif bir tabanca yerine D-Pad ile hedefliyorsunuz. Ama tıkladıktan sonra, arka planda "zenginleri yiyin" blares, sadece düşman dalgalarını biçiyorsunuz. Sevimsiz, üstte ve dürüstçe ne kadar saçma olduğu için şaşırtıcı.

Adil uyarı: Zorluk ilk birkaç seviyeden sonra zorlaşıyor ve bazı hit algılaması biraz uzakta. Ama garip 90'ların arcade limanlarına giriyorsanız veya sadece Aerosmith'in bir distopik rejimle savaştığını görmek istiyorsanız, bu bir yolculuk. Sadece derin hikaye anlatımı beklemeyin - hepsi patlamalar ve gitar rifleri ile ilgili.