Tamam, bu yüzden Ransei No Hasha , gün içinde bir şekilde radarın altına giren Sega Genesis oyunlarından biri-ki bu bir utanç, çünkü hack ve eğik kaos ve gerçek taktik düşüncenin bu garip karışımını var. Bu temel kılıç salınımı ile başlıyorsunuz, ama oldukça hızlı, düşmanların sizi dikkatsizce acele etmediğini fark ediyorsunuz. Bazıları geri çekilir, diğerleri kuşatır ve eğer dikkatli değilseniz, hızlı bir şekilde çevrelenirsiniz.

Pixel sanatı, 90'ların başında cazibesi var-bir Samuray parşömen üzerine mürekkep dökülen biri gibi derin maviler ve kırmızılar gibi. Ve müzik? Bir kavgaya girerken sağa giren tüm dramatik davullar ve twangy ipler. Tutma da yok. İlk oynadığımda, bazı mızrak adamları tarafından harap oldum çünkü engellemenin bir şey olduğunu fark etmedim. (Profesyonel ipucu: öyle.)

Sevdiğim şey, etrafta dolaşırsanız seviyelerin küçük kısayolları veya alternatif yolları nasıl gizlemesidir. Bir zamanlar gizli bir patron buldum çünkü rastgele bir duvara benzeyen şeyleri kestim. Beni düzleştirmeden önce yaklaşık beş saniye boyunca bir dahi gibi hissettim. Hala buna değer.

Düğme ezmesi yerine gerçekten öğrenmenizi sağlayan hareket oyunlarına giriyorsanız, bu sağlam bir zaman kapsülüdür.