Dostum, Game Boy Color'daki Kurtların Markası, cep büyüklüğünde savaşçılarla büyüdüyseniz farklı vurur. Sprite, 90'ların sonlarında mükemmel bir şekilde tıknaz ve hareketler aslında ağır hissediyor-Terry'nin yanma mafsalıyla bir tezgahı yapmak hala bana o küçük adrenalin acele ediyor. İlk başta küçük ekranın kombinasyonları imkansız hale getireceğini düşündüm, ancak ritmi indirdikten sonra zamanlama şaşırtıcı bir şekilde affediyor.

Harika olan, her karakterin sizi nasıl ayarlamaya zorladığıdır. Rock Howard Gato'dan tamamen farklı oynuyor ve Mai'nin imar oyununun gizlice op olduğunu fark etmeden önce sağlık çubuğunun yarısını boşa harcayacaksınız. Müzik, bir şekilde bir turnuva finalleri maçı gibi bir metro yolculuğunu hissettiren çıtır çıtır synth ritimleri. Sadece çevrimiçi oynamayı beklemeyin - bu, AI'ya veya hala bir bağlantı kablosu sahibi olan bir arkadaşa karşı öğüteceğiniz saf, filtrelenmemiş arcade titreşimleridir.

O eski okul jank var (bazı zafer alıntıları okurken iyi şanslar), ama bu cazibenin bir parçası. Bir şeyi yumruklamanız gerektiğinde hızlı oturumlar için mükemmeldir.