Dostum, Snes'teki Jammit beni geri alıyor - bu, NBA Caddesi patlamadan önce sahip olduğumuz Streetball'a en yakın şeydi. Pikselli mahkemeler, bu tıknaz karakter Sprites ve bu garip akılda kalıcı synth film müziği 90'ları en iyi şekilde çığlık atıyor. Takımınızı seçiyorsunuz (her zaman kafa bandındaki ahbapla gittim - mantık yok, sadece titreşim yok) ve aniden fiziğe meydan okuyan saçma dunkları çekiyorsunuz.

Tam olarak simülasyon basketbolu değil - daha çok NBA reçeli ve bir Cumartesi sabahı karikatürünün bir bebeği olması gibi. Yapay zeka bazen garip bir şekilde agresif olur ve kontrollerin tıklanması bir dakikanızı alır, ancak turbo-dunk combo'yu anladıktan sonra? Saf serotonin. Sadece derin strateji beklemeyin-bu tamamen gösterişli hareketler ve son saniyelik zil çırpıcılarıyla ilgilidir. O arcadey, üst düzey spor kaosuna giriyorsanız hala devam ediyor.