Contra: Genesis'teki sert kolordu, reflekslerinizi sorgulamanızı sağlayan oyunlardan biridir - mümkün olan en iyi şekilde. Askerinizi seçiyorsunuz (her zaman yayılmış atışla cyborg ahbapına gidiyorum) ve aniden her şeyin patladığı seviyelerden geçiyorsunuz. Her şey gibi. Robotlar, helikopterler, garip uzaylı mutantlar - kaos, ama tüm zaman sırıttığınız tür.

Mazoşist değilseniz, hit puan modu bir cankurtaran. Orijinal Contra acımasızdı, ancak bu ince ayar size mermilerle parçalanma arasında biraz nefes odası veriyor. Yine de, kendini beğenmiş olma - bu patronlar etrafta karışmıyor. Bir dakika bir tankın füzelerinden kaçıyorsunuz, bir sonraki biyomekanik korku ekranı doldururken lav çukurlarının üzerinden atlıyorsunuz. Ve bu film müziği? Saf 16 bit adrenalin.

Bir oyun haksız hissettiği için TV'nize bağırdıysanız, belki de bunu atlayın. Ancak, her seviyenin bir zafer turu gibi hissettiği o eski okul acelesini kaçırırsanız, Hard Corps hala aptalca iyi durur. Sadece unutmayın: Ateş düğmesini basılı tutun ve dua edin.