Castlevania'daki Game Boy, ağırlığının üzerine yumruk atıyormuş gibi hissettiren oyunlardan biri - ancak klasik Gotik vibe hala geliyor. CHRISTOPHER Belmont (evet, başka bir Belmont) olarak oynuyorsunuz, kalpler için mumları kırıyor ve sinir bozucu yüzen Medusa kafalarından kaçıyor. Müzik, seviyeler anında ölüm çukurlarıyla acımasız olsa bile, ürkütücü chiptune cazibesine sahip.

NES oyunları kadar pürüzsüz değil-atlama biraz sert hissediyor ve bir vuruştan sonra güçlendirilmiş kırbaçınızı kaybediyor-ancak klostrofobik koridorlarını fethetmekten tatmin edici bir şey var. Dracula için son streç? Saf eski okul ağrısı. Eğer retro zorluklara giriyorsanız, bu karamsar küçük bir zaman kapsülü.