Dostum, Bill Walsh College Futbol, 16 bitlik spor unvanlarıyla büyüdüğünüzde doğru hisseden oyunlardan biri. Ekibinizi seçiyorsunuz - her zaman Notre Dame ile gittim, utanç yok - ve aniden küçük spritellere rağmen bir şekilde mantıklı bir oyun kitabına bakıyorsunuz. Geçen oyun zamanı için garip bir şekilde derindir ve zamanlamayı anlarsanız, hızlı eğimlerle savunmaları kesinlikle parçalayabilirsiniz.

Bugünün standartlarına göre gösterişli değil, ancak oyuncuların hareket etme şeklinden tatmin edici bir şey var, sanki onlara gerçek ağırlık var. Ve bu film müziği? Saf-80'lerin sonlarında synth boynuzları, üç çeyrekten sonra kafanıza sıkışan tür. Bir saha hedefini kaçırırsınız, ref sprite'da yemin edersiniz ve tekrar denemek için hemen sıfırlamaya basarsınız. Klasik şeyler.

Toz toplayan bir Genesis'iniz varsa, bu tembel bir Pazar öğleden sonra kazmaya değer.