คำสั่งของขีปนาวุธในเกมเด็กชายคืออาร์เคดโรงเรียนเก่าในกระเป๋าของคุณ-คุณกำลังแตะปุ่มอย่างเมามันเพื่อระเบิดนิวเคลียร์ที่เข้ามาก่อนที่พวกเขาจะเช็ดเมืองของคุณ การควบคุมใช้เวลาสองวินาทีในการทำความคุ้นเคย (ทำไมเคอร์เซอร์จะเคลื่อนไหวช้าลง?) แต่เมื่อคุณอยู่ในโซนมันเป็นความตึงเครียดที่บริสุทธิ์ เส้นทางขีปนาวุธเหล่านั้นคืบคลานเข้ามาใกล้มากขึ้นในขณะที่คุณแย่งชิงกันเพื่อสกัดกั้นพวกเขา? ใช่นั่นไม่เคยเครียดน้อยลง

มันง่ายกว่าเวอร์ชั่นอาร์เคดอย่างชัดเจน แต่มีบางอย่างที่น่าพอใจอย่างแปลกประหลาดเกี่ยวกับการช่วยเมืองสุดท้ายของคุณด้วยการยิงที่สิ้นหวังเพียงครั้งเดียว อย่าคาดหวังว่าจะนาน - เกมนี้เคี้ยวผ่านชีวิตเหมือนข้าวโพดคั่ว