ที่ดีที่สุดของสิ่งที่ดีที่สุดคือหนึ่งในนักสู้ SNES ยุคแรก ๆ ที่ให้ความรู้สึกหยาบ ๆ รอบ ๆ ขอบ แต่ตอนนี้มีบางสิ่งที่มีเสน่ห์แปลก ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณเลือกจากบัญชีรายชื่อของนักสู้คาราเต้นานาชาติ - แต่ละคนด้วยแอนิเมชั่นที่แข็งทื่อ แต่พูดเกินจริง - และ Duke มันออกมาในสนามเล็ก ๆ การควบคุมใช้เวลาบางอย่างที่คุ้นเคย (โชคดีที่ดึงตัวพิมพ์ใหญ่ที่สอดคล้องกัน) แต่เมื่อคุณได้เวลาลงไปมีความพึงพอใจแปลก ๆ ในการลงจอดเตะหมุนถูกต้อง

แน่นอนว่ามันไม่ได้ขัดเงาเหมือน Street Fighter II แต่เอฟเฟกต์เสียงที่พูดเกินจริงและวิธีที่ตัวละครล้มลงอย่างมากกับพื้นหลังจากที่น่าพิศวงทำให้มันสนุกในแบบที่โง่ เวอร์ชันเบต้ารู้สึกไม่ชัดเจนยิ่งขึ้นด้วยการตรวจจับที่ได้รับความนิยมซึ่งจะทำให้คุณตะโกนอยู่ที่หน้าจอ ถึงกระนั้นถ้าคุณเข้าสู่เกมต่อสู้ในช่วงต้นยุค 90 มันเป็นแคปซูลเวลาเล็ก ๆ ที่เรียบร้อย