สนามหลังบ้านฮ็อกกี้บน GBA นั้นเป็นสิ่งที่ดูเหมือน - เด็ก ๆ ในพื้นที่ใกล้เคียงที่เล่นฮอกกี้ แต่อย่างใดที่เข้มข้นกว่าที่ควรจะเป็น คุณเลือกทีมของคุณจากตัวละครที่ดูโง่ ๆ (ฉันมักจะไปกับ Pablo เพราะสถิติของเขาดีอย่างประหลาด) ตบอุปกรณ์บางอย่างและกระโดดตรงไปที่การแข่งขันที่วุ่นวายที่เด็กซนไม่เคยอยู่ในที่เดียวนาน

การควบคุมนั้นง่าย - ผ่าน, ถ่าย, ตรวจสอบ - แต่ AI ไม่ได้ยุ่งแม้จะง่าย ลานสเก็ตมีขนาดเล็กดังนั้นคุณจะชนกับฝ่ายตรงข้ามหรือสะดุดเพื่อนร่วมทีมของคุณเอง และใช่กราฟิกนั้นบล็อกเหมือนนรก แต่มีบางอย่างที่มีเสน่ห์เกี่ยวกับการดูเด็กพิกเซลตัวเล็ก ๆ เหล่านี้เฉลิมฉลองเป้าหมายเหมือนพวกเขาเพิ่งชนะถ้วยสแตนลีย์

มันไม่ลึก แต่มันเป็นเกมที่คุณเล่นเป็นเวลา 20 นาทีและทันทีที่รู้ว่าคุณกำลังบดผ่านฤดูกาลเป็นเวลาหลายชั่วโมง หากคุณมีความคิดถึงสำหรับเกมกีฬาต้นปี 2000 เกมนี้เป็นแคปซูลเวลาที่แข็งแกร่ง