Wereldtennissterren op de GBA is een van die spellen die het snelle, arcade-y-gevoel van tennis nagelt zonder vast te komen in realisme. Je kiest uit een selectie van professionals (sommige echt, sommige fictief - ik ging altijd voor de man met de belachelijke backhand), en wedstrijden zijn snel, luid en vol met die bevredigende * Thwack * klinkt wanneer je een perfecte serve spijkert.

De bedieningselementen zijn simpel - voor zover je alleen maar je schommels en richten timing - maar de AI zet eigenlijk een fatsoenlijk gevecht op als je eenmaal voorbij de vroege rondes gaat. Ik herinner me dat ik de eerste keer dat ik geconfronteerd werd met de laatste tegenstander, werd verwoest omdat ze schoten bleven kloppen net buiten bereik. Toch is het het soort spel waar je het kunt oppakken voor een snelle match tussen klassen of wat dan ook en je niet overweldigd voelt.

Ook zijn de pixelated crowd -animaties op de achtergrond raar charmant. Ze wiebelen gewoon een beetje met hun armen, wat er ook gebeurt. Je zult er dol op zijn of het na vijf minuten zone.