Thunder Blast Man is een van die game boy -kleurenspellen die op de een of andere manier sneller aanvoelt dan het zou moeten - alsof je kleine kerel altijd slechts een fractie van een seconde verwijderd is van het eten van bestrating. Je springt tussen daken, punch robots en pakt af en toe deze rare bliksempower-ups die je vuisten laten gloeien. Het eerste niveau misleidt je om te denken dat het gemakkelijk is, dan word je plotseling op drie richtingen neergeschoten terwijl je probeert niet in een put te vallen.

Boss-gevechten zijn het beste deel-Huge-schermvullende machines die een eeuwigheid duren om neer te halen, tenzij je hun ene domme zwakte bedenkt (hint: de tweede baas haat het als je iets naar links staat). De muziek heeft dat klassieke GBC -knapperige synth -geluid, alle piepen en baslijnen die op de een of andere manier in je hoofd vast komen te zitten. Het is niet perfect - sommige sprongen voelen oneerlijk strak aan, en ik zweer dat de hitdetectie op die vliegende vijanden gek is - maar het heeft die rare, janky charme oude actieplatformers dat altijd doen. Je zult waarschijnlijk minstens één keer op het scherm schreeuwen.