Survival Kids is een van die game boy -college dems waardoor je vergeten hoe klein het scherm is - in een minuten, je bent volledig opgenomen in de strijd om niet te verhongeren of door wilde zwijnen te worden geslagen. Je begint met niets aan de kust te worden afgewassen, en plotseling is elk takje en rock ertoe doen. De eerste keer dat ik speelde, verspilde ik een halve dag om erachter te komen hoe ik een visstaaf kon maken terwijl mijn hongermeter tikte. Klassiek.

Wat cool is, is hoe open het voelt-je kunt grotten verkennen, vallen bouwen, zelfs temmende dieren als je geduldig bent. Maar het eiland vecht terug: weersveranderingen, voedselbuit en sommige gebieden zijn rechtstreeks dodelijk totdat je betere uitrusting maakt. Ik herinner me nog de paniek om te beseffen dat ik te ver zou dwalen zonder een fakkel toen de nacht viel. Het is ruw, maar op die bevredigende manier waar elke kleine overwinning (zoals eindelijk vlees koken zonder het te verbranden) voelt enorm aan.

Eerlijk gezegd is het beter verouderd dan de meeste GBC -games - de overlevingsmechanica houden stand en er is iets vreemds ontspannends aan de pixelateerde kampvuurscènes. Verwacht gewoon geen handhold. Je zult sterven. Veel. Maar dat is de helft van het plezier.