Star X op de GBA is een van die spellen die de Retro Space Shooter -sfeer nageelt - stevige bedieningselementen, dikke pixelexplosies en dat bevredigende "Pew Pew" -geluid wanneer je lasers verbinding maken. Je begint met een basisschip, door asteroïde riemen te weven die eigenlijk gevaarlijk aanvoelen (geen van die drijvende achtergrondafval).

De eerste paar missies vergemakkelijken je, maar op niveau 3 ontwijk je vijandelijk vuur terwijl je schoten op deze rare krabachtige buitenaardse jagers probeert op te stellen. De simpele van het power-up systeem-de zwevende orbs voor betere wapens of schilden-maar het uitzoeken wanneer ze aanstootgevend of defensief moeten worden, houdt het interessant. En ja, de muziek slaat. Dat baszware synth-nummer tijdens baasgevechten? Chef's Kiss.

Het is ook niet alleen hersenloos fotograferen. Sommige niveaus dwingen je om vooruit te denken, zoals wanneer je een langzaam bewegend vrachtschip begeleidt door een handschoen van torentjes. Knoei, en je bent terug naar het checkpoint-hier geen hand vast. Als je een zwak hebt voor boogbacks uit het GBA-tijdperk, is dit geweldig.