Star X op de GBA is een van die rare kleine verborgen edelstenen - het heeft deze mix van ruimteschieter en puzzelelementen die niet zouden moeten werken, maar op de een of andere manier wel. Je begint gewoon asteroïden te ontwijken, maar dan trappen de zwaartekrachtmechanica in, en plotseling kun je rond planeten proberen niet te crashen in vijandelijke drones. De bedieningselementen duren even om eraan te wennen, maar zodra het klikt, voelt het uittrekken van strakke manoeuvres geweldig.

Visueel heeft het die GBA -charme van de vroege jaren 2000 - gepixeerde Starfields, dikke explosies en een soundtrack die pakkener is dan het moet zijn. Ik herinner me dat ik vast kwam te zitten op een niveau waar je een zwart gat moet gebruiken om je momentum om te keren, en het kostte me veel te veel pogingen om erachter te komen. Maar de frustratie waard.

Als je met een twist van retro -spellen houdt, is dit een solide keuze. Geef me gewoon niet de schuld als je een uur verliest aan de zwaartekrachtpuzzels.