Spyro -fusie op de GBA is eigenlijk de grootste hits van de kleine paarse draak - glijdend door drijvende eilanden, het in brand steken van vijanden met die bevredigende kleine vlamburst en het verzamelen van edelstenen als een kleine, schilderachtige hoarder. De eerste paar niveaus verlichten je met wat klassieke platforms, maar word niet te comfortabel - dus stuiter je tussen warp -poorten en het oplossen van puzzels die je eigenlijk even pauzeren.

De graphics pop voor een GBA -game, vooral Spyro's animaties wanneer hij die goofy kleine headbutt -aanval doet. En ja, de muziek is nog steeds raar pakkend, zelfs na de tiende keer dat het thema thuiswereld wordt gehoord. Sparx is ook terug, zoemt rond als een overbezorgde vuurvlieg, die helpt wanneer je probeert dat een laatste juweeltje op te sporen dat je zweert dat je niet hebt gemist.

Het is ook niet alleen nostalgie-aas-de niveauontwerpen worden creatief en combineren enkele lichte puzzelelementen die je ervan weerhouden om gewoon gedachteloos door te gaan hoppen door alles. Verwacht gewoon geen herbergde trilogiepoets; Dit is pure, enigszins janky handheld charme van begin 2000. Als je een zwak hebt voor Spyro's GBA -tijdperk, is dit een solide tijd.