Oké, dus Spyro Adventure op de GBA is niet de volledige console-ervaring-het is een verkleinde versie, maar eerlijk gezegd? Het spijkert nog steeds dat klassieke spyro -gevoel. Je begint te glijden tussen kleine eilanden, schapen in brand te steken (vanwege natuurlijk) en het verzamelen van edelstenen als een draak met een ernstig hamsteringsprobleem. De bedieningselementen duren even om te wennen-in het begin te verwachten van een paar toevallige klifduiken-maar zodra het klikt, is het vreemd bevredigend om gewoon rond deze hapklare niveaus te stuiteren.

De graphics zijn verrassend helder voor een GBA -game, en de muziek heeft die vrolijke, enigszins chaotische energie Spyro bekend om. Sommige van de latere puzzels worden stiekem, zoals het verbergen van sleutels achter breekbare muren of timingvlam ademt precies goed. Het is niet super diep, maar als je zin hebt in een snelle, nostalgische platformer voor korte bursts, heeft deze charme. Verwacht gewoon geen herbergde trilogieniveaus van Pools.

Ook pro-tip: het aanslaan van alles wat beweegt is meestal het antwoord.