Puyo Puyo -koorts op de GBA is die perfecte mix van chaos en strategie - je laat deze kleine blobs vallen, bijpassende kleuren en het kijken naar de kettingreacties stapelen zich op. In eerste instantie lijkt het eenvoudig, maar dan begint de AI belachelijke combo's naar je te gooien, en plotseling zweten je over of je een snelle heldere heldere duidelijkheid moet maken of een enorme 5-chain opzet.

De modus "koorts" is waar het wild wordt-de tijd vertraagt, de muziek begint en je krijgt deze waanzinnige vooraf gebouwde opstelling om enorme punten te behalen. Voelt als vals spelen, maar op de beste manier. Ook betekent de caravanversie dat je tegen de klok racet, wat deze extra laag paniek toevoegt als je een stap verwijdert van een perfecte opstelling.

Oh, en het verhaal? Klassieke Puyo -onzin - iets over een magische toverstok, maar eerlijk gezegd, je bent gewoon hier om het scherm te zien ontploffen in regenboogblobs. Het is het soort spel waarbij je drie rondes op rij verliest en toch meteen "opnieuw probeert".