Man, zakmonsters gaan! Gaan! raakt die sweet spot tussen nostalgie en is eigenlijk nog steeds leuk om te spelen. Zodra je het opstart op je game boy -kleur, ben je terug in die wereld van dikke pixels en die raar bevredigende Battle Jingle. Ik vergat hoeveel ik de eenvoud miste om gewoon door hoog gras te dwalen, in de hoop iets cools tegen te komen - hoewel ik zweer dat het eerste monster dat ik betrapte altijd een rattata was.

Het heeft alle ouderwetse charme: handelen met vrienden (als je iemand anders kunt vinden die nog steeds op een GBC speelt), je team knarsen tot belachelijke niveaus, en die sportschoolgevechten die op de een of andere manier nog steeds gespannen voelen, zelfs als je precies weet wat er komt. De Sprites zijn klein maar vol persoonlijkheid, en ja, de strategie is vrij eenvoudig in vergelijking met moderne dingen, maar er is iets bevredigend aan het stoom van de elite vier met een overniveau -starter.

Als je een werkende cartridge en een reserve AA -batterij of twee hebt, is deze de moeite waard om opnieuw te bezoeken - geef me gewoon niet de schuld als je drie uur uit het oog verliest om je Eevee te ontwikkelen.