Valluil: de verloren expeditie op GBA is in feite Indiana Jones ontmoet klassieke platforms-maar met veel meer wijnstok-swinging en veel minder nazi's. Je speelt als Harry, de originele Jungle Explorer, stuitert tussen afbrokkelende ruïnes en ontwijkvallen die een Tomb Raider -zweet zouden maken. De bedieningselementen voelen strak aan, wat helpt wanneer je in de lucht bent over een put van spikes of een sprong timt tussen instortende platforms.

Wat me verbaasde, was hoeveel persoonlijkheid het heeft voor een GBA -spel. Harry heeft deze goofy charme en de niveaus combineren puzzels met net genoeg gevechten om dingen kruidig te houden (hoewel eerlijk gezegd, de schorpioenen zijn irritanter dan bedreigend). De kunststijl knalt met heldere greens en diepe grotschaduwen - het is indrukwekkend hoeveel sfeer ze in dat kleine scherm propten.

Als je opgroeide met de oude valkuilgames, is er hier nostalgie, maar het vertrouwt er niet op. Je zult nog steeds vervloeken als je voor de vijfde keer een wijnstokschommel mist, maar op die bevredigende manier van "nog een try". Kijk gewoon uit voor het drijfzand - het is stiekemer dan het lijkt.