Pinobee: Wings of Adventure is een van die GBA -games die voelt alsof het verdwaald is in de shuffle - wat jammer is, omdat het deze rare, gezellige charme heeft. Je speelt als een kleine robotbij (ja, echt) die door deze heldere, enigszins surrealistische niveaus flitst, bloemen stuitert en mechanische bugs ontwijkt. De bedieningselementen duren een minuut om aan te wennen - pinobee zweeft meer dan hij vliegt, dus je bent altijd aan de knop om in de lucht te blijven.

Wat me verbaasde, was hoeveel persoonlijkheid het heeft. De muziek heeft deze dromerige synth-sfeer, en de puzzels zijn gewoon lastig genoeg om je halverwege de vlucht te laten pauzeren. Het is niet super moeilijk, maar het is iets bevredigend aan het spijkeren van een lang dashboard door een strakke gang of uiteindelijk uitzoeken hoe je dat ene verborgen gebied kunt ontgrendelen. Als je van platformers van het begin van de jaren 2000 houdt met een kant van Oddball -charme, is deze de moeite waard om af te stoffen.