Max Payne op de GBA? Ja, het is eigenlijk iets-en op de een of andere manier hebben ze de bullet-time duiken en noir-vibes op dat kleine scherm laten werken. Je speelt nog steeds als de broeierige, wraak-driven Max, knallende pijnstillers zoals snoep en stralen door mobsters in slow-mo. De niveaus zijn uiteraard gecondenseerd, maar de donkere steegjes en vuile appartementen voelen nog steeds goed aan, zelfs met de pixelateerde bloedspatten.

Gunplay is verrassend soepel voor een handheld-poort-je duik achter kratten, duik opzij terwijl je een clip uitlaadt, en ja, het voelt nog steeds cool aan wanneer de tijd in de lucht vertraagt. Het verhaal is uitgekleed, maar houdt de belangrijkste momenten bij: verraad, dode geliefden, maximale mompelende grimmige one-liners. Verwacht geen volledige console -ervaring, maar voor een GBA -spel? Het is schokkend trouw. Geef me gewoon niet de schuld als je jezelf betrapt op het scherm tijdens schietpunten alsof het je zal helpen beter te richten.