Mario & Luigi RPG op de GBA is een van die spellen die gewoon bij je blijft. Je begint te denken dat het gewoon weer een Mario -avontuur is, maar dan beginnen de broers elkaars hoofden in de strijd af te stuiteren, en plotseling grijns je als een idioot. Het turn-based gevecht heeft dit rare ritme-het drijven van je sprongen goed, en messing up-up voelt veel erger aan dan zou moeten.

Wat me echt bracht was het schrijven. De dialoog is vol domme grappen en rare kleine karaktermomenten (Luigi is een nerveus wrak nooit oud). En het sprite werk? Houdt nog steeds stand - alles is zo veerkrachtig en expressief. Alleen nadeel is af en toe een langzame tutorial-bit, maar zodra het je laat verliezen, is het moeilijk om neer te zetten. Als je een GBA hebt die rondslingert, is dit een no-brainer.