Oké, dus Tomb Raider: De profetie op GBA is een van die handheld edelstenen waardoor Lara zich daadwerkelijk voelt als Lara, zelfs op een klein scherm. Het is niet alleen een afgezwakte haven-je hebt de klassieke side-scrolling-actie, maar met puzzels die je laten stoppen en even nadenken. De bedieningselementen duren een minuut om eraan te wennen (waarom voelt springen altijd een beetje stijf op GBA?), Maar als je eenmaal over gaten zwaait en valtjes ontwijkt, klikt het.

Vreemd genoeg heeft de Japanse versie (deze) een aantal iets verschillende vijandelijke plaatsingen en een paar extra geheimen. Niets spelveranderend, maar als je eerder de US/EU-release hebt gespeeld, is het een leuke kleine wending. Ook de muziek? Verrassend humeurig voor een titel van een game Boy Advance - die Chiptune -echo's in de grafniveaus hebben de sfeer daadwerkelijk ingesteld.

Als je nadert, weet je gewoon dat de diagonale opnamen met de pistolen veel moeilijker zijn zonder echte knoppen. Toch is het een solide tomb Raider Fix.