Hikaru No Go 2 voor de GBA is eigenlijk als het dragen van een kleine go dojo in je zak. Je begint met de basisprincipes-stenen plekken, de regels leren-maar het is niet lang voordat je knie-diep in wedstrijden bent tegen AI-tegenstanders die je daadwerkelijk laten zweten. De vroege tegenstanders zijn niet zo slecht, maar rond het middenspel beginnen ze stiekeme bewegingen te trekken die je op je scherm mompelen.

Wat cool is, is hoe het weeft in stukjes van het verhaal van de manga tussen wedstrijden, dus zelfs als je hier gewoon voor de weg bent, is er een beetje extra smaak. De AI is ook niet alleen een pushover - sommige van deze bots hebben het gevoel dat ze een persoonlijke wrok tegen je hebben. En ja, de leercurve is daar, maar het verliezen van een wedstrijd omdat je een ladderformatie hebt gemist, maakt de volgende winst gewoon zoeter.

Als je ooit zou willen gaan zonder de druk van echte tegenstanders die naar je staren, is dit de manier om het te doen. Geef me gewoon niet de schuld als je de tijd uit het oog verliest om dat ene zelfvoldane AI -personage te verslaan.