Oké, dus je pakt je GBA, starten Harry Potter Quidditch World Cup op en boem - je bent meteen geraakt met die klassieke Potter -sfeer. De muziek, het huisselectiescherm (ik ging altijd altijd Griffoendor), en dan zweeft je plotseling op een bezemsteel, in een poging om niet in de planten te planten terwijl je het quaffle achtervolgt.

De bedieningselementen duren een seconde om te klikken-Button-Mashing in het begin maakt je gewoon ronddraaien als een eerste jaar die nog nooit een snitch heeft gezien. Maar als je eenmaal onder de knie bent, bludgers ontwijkt en huisspecifieke speciale bewegingen aftrekt (Hufflepuff's tornado-spin is raar bevredigend), het voelt eigenlijk alsof je in een match bent. De spelers in chibi-stijl en kleine pitch werken veel beter dan op het kleine scherm.

Het is niet perfect-soms vergeet de AI-teamgenoten dat ze, je moeten helpen, helpen -maar een laatste seconde snitch vangst? Pure serotonine. Als je ooit dagdroomde over het spelen van quidditch tijdens het lezen van de boeken, zal dit die jeuk krassen.