Man, deze GBA -versie van Harry Potter en de Sorcerer's Stone neemt me terug. Het heeft dat klassieke top-down RPG-gevoel waar je rond Hogwarts rent, de bonen van Bertie Bott verzamelt (raar verslavend) en het leren van spreuken door patronen op het scherm te traceren-wat gemakkelijk klinkt totdat je rommelt met Wingardium Leviosa in het midden van een duel.

De Pixel Art houdt verrassend goed op-Hagrid's hut ziet er gezellig uit, de kasteelgangen voelen zich goed doolhofachtig, en ja, je staat wel om te staan. De muziek van de muziek is ook alle chiptune -versies van de filmthema's, die op de een of andere manier voorbij Filch nog meer gespannen sluipen. Mijn enige klacht? De prefecten. Ze zijn overal en worden betrapt na avondklok is veel te gemakkelijk.

Als je een zwak hebt voor de vroege games in de vroege jaren 2000, is dit een nostalgie -reis met een net genoeg uitdaging om het interessant te houden.