Als je opgroeide met de GBA en Harry Potter, raakt deze anders. Je begint in Diagon Alley Koop School Supplies - het meest gezien, alleen het zien van de Pixel Art -versie van Ollivanders gaf me nostalgie -koude rillingen. De spell-casting voelt verrassend goed voor een handheld; Flickbonen bij Pixies in Lockhart's klasse of schieten door spinnenwebben in het verboden bos.

Het heeft die klassieke platform-sfeer van vroege jaren 2000-Collect Bertie Bott's Beans (waarom zijn de oorsmeer altijd op de slechtste plekken?), Los eenvoudige puzzels op en soms in paniek wanneer peeves verschijnt om je dag te verpesten. De muziek is ook een banger - dat Hogwarts -thema op GBA Soundchip? Chef's Kiss.

Ik zal niet liegen, sommige stukjes zijn niet perfect verouderd (kijkend naar je, prefecten die van bonen houden), maar ronddwalen door het kasteel tussen de klassen voelt nog steeds magisch aan. Verwacht gewoon niet dat Quidditch als moderne games controleert, tenzij je geniet van worstelen met de D-Pad.

De moeite waard voor de scène waarin je Malfidus alleen in de badkamer van de meisjes duelleert.