Goldrunner op de GBA is een van die spellen die dat old-school arcade-gevoel spijkert-je weven door asteroïdenvelden, ontwijkt vijandelijk vuur en schiet schepen uit elkaar met deze bevredigende kleine pew-pew laser. De bedieningselementen zijn strak, wat goed is omdat sommige van die latere niveaus brutaal worden. Ik herinner me dat ik dacht dat de eerste paar fasen gemakkelijk waren ... totdat ik niveau 5 raakte en werd verwoest door een zwerm drones.

De Pixel Art houdt verrassend goed stand, vooral de explosies - er is iets over dat dikke, kleurrijke puin dat overal vliegt dat gewoon goed voelt. En ja, het is nostalgisch, maar niet op een luie manier. Je moet eigenlijk nadenken over wanneer je moet versnellen, om achterover te hangen en wanneer je gewoon alles moet lossen. Als je een zwak hebt voor klassieke shooters, is dit een solide keuze.